‘Ik ben mijn digitale opabankje aan het inrichten. Beetje turen in de verte alsof de juiste toon zich daar gaat aandienen. Bladeren in mijn hoofd op zoek naar een lijn in de altijd ronddwarrelende gedachten. Oud worden, daar moet het in elk geval over gaan. Nooit gedacht en toch gekomen. Om dan te ontdekken wat iedereen je natuurlijk had kunnen vertellen: de haperingen in je lijf en de kreukels in het plaatje van jezelf. Het gepriegel in de marge in afwachting van de Grote Erkenning blijft dus gewoon wat het is, gepriegel in de marge. Als je geluk hebt, want dolende in de cerebrale mist mag je al blij zijn als je de functie van je broekrits onthoudt.’
Zo begint de eerste column van een nog steeds groeiende reeks notities van Jos Lammers over het leven dat ook bij het ouder worden toch in grote lijnen blijft zoals het is. En wat is daar mis mee.
Klik hier voor (gratis!) e-boek, samenvatting, recensies en preview
‘Het dubbele gezicht, dát waren mijn ouders. Gehaktballen en uitgebakken spek om de volgende huishoudgelddag te halen. Maar evengoed een van de eerste auto’s in de straat en een moeder die elke week bij de kapper onder de droogkap zat. Een snel geroerde, wat ze noemen ‘charmante’ man als vader. Maar wel een die dagelijks met zijn neus op zijn nieuwe parketvloer lag om te controleren wat ‘dat tuig’ nu weer met zijn spullen had uitgevreten.’
In ‘Even afreken graag’, schetst Jos Lammers soms met pijn maar vaak met humor in twee verhalen de laatste jaren van zijn beide ouders. De toenemende dementie. Het goede gesprek dat, ondanks de naderende dood, maar niet plaats wil vinden. En het afscheid van een dierbare vader en moeder. Want afrekening of niet, dat waren het.
‘Even afrekenen graag’ bij De Leesclub van Alles en NBD/Biblion.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
‘Niemand had me het van tevoren verteld, maar het bleek wel zo. Kinderen in je leven betekent een hoop huishoudelijk gedoe en veel verantwoordelijkheden, maar óók een unieke kans om iets terug te beleven van hoe het was: groot groeien. Door naar ze te kijken en goed te luisteren. Dat gaat bijna vanzelf, merkte ik. Net als in mijn geval het als een verslaggever te velde noteren van wat ik zag en hoorde.’
Het resultaat zijn honderden in de loop der jaren bijeengekrabbelde stukjes over het dagelijks leven van de kinderen van Jos Lammers, destijds deels verschenen als column in Libelle en De Mannenkrant en benut als inspiratiebron bij de negen kinderboeken die hij schreef. Zo’n dertig jaar later blijkt een aantal van die stukjes voor hem nog steeds zo’n moment te bevatten van: ah ja, verdomd! Een goede reden er dit boekje van te maken. Voor iedereen die graag nog eens over de schouder kijkt.
‘Beetje groot beetje klein’ bij Met De Neus In De Boeken.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
In ‘Mijn hemel’ beschrijft Jos Lammers het leven van Carolien Brusik, de oma van zijn vrouw, die over haar herkomst aan vaders kant nooit meer te horen had gekregen dan ‘je hebt geen familie’. Uit archiefonderzoek blijkt dat oma Carolien in 1873 is geboren in de Zandstraat in Rotterdam, gelegen in de dan beruchte ‘Polder’, een buurt waarbij vergeleken Sodom en Gomorra een vakantiekolonie waren. De moeder van oma Carolien is een tuindersdochter uit Hillegersberg die in een ‘dienstje’ voor dag en nacht zwanger is gemaakt door haar baas, of diens zoon.
Carolien groeit op te midden van de prostitutie, maar weet daar zelf aanvankelijk buiten te blijven door in het bordeel waar ze verblijft vooral verzorgende taken op zich te nemen. Zij wordt er verliefd op een jongen aan de overkant van de straat en krijgt een kind. Niet lang daarna gaat zij als alleenstaande moeder door geldnood gedwongen zelf ook het vak in en schopt het uiteindelijk tot bedrijfsleider van een klein seksimperium in de Amsterdamse Pijp. Maar dat succes heeft een prijs: ze moet haar kind ervoor in de steek laten.
Dit verhaal over Carolien Brusik en de mensen in haar omgeving is gebaseerd op gegevens uit de prostitutieregisters en gemeente- en politiearchieven van Rotterdam, Amsterdam, Den Haag en Deventer.
‘Mijn hemel’ bij Hebban, opinieblad Argus, NBD/Biblion, De Leesclub van Alles en hulporganisatie HVO-Querido.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
Schrijven is kiezen, maar kiezen is niet eenvoudig. En dan ligt er inmiddels ook nog een indrukwekkende stapel adviezen dat de overheid, jij dus als ambtenaar, beter moet communiceren. ‘In dienst van de democratie’, zegt de commissie Wallage. Alsof de molensteen, daar zo alleen achter je pc, al niet zwaar genoeg is. Gelukkig is er nu het ‘Handboek voor de wanhopige ambtenaar’, met tips voor het schrijven van een beleidstekst die overtuigt en inspireert. De basis? Uitgebreide praktijkervaring met het schrijven van teksten. Literair, journalistiek en voor de overheid. Profiteer ervan. Of stel op zijn minst het moment van de eerste toetsaanslag nog even uit met wat aangenaam leeswerk en reflectie op je rol als ambtelijk schrijver. De beste voorbereiding voor de nota van je leven.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
Maar zien hoe de dingen lopen en daar dan in meegaan. Of zoeken naar perfectie in materiaal en voorbereiding. Voor menig reiziger, en zeker op de fiets, een klassiek dilemma van welhaast levensbeschouwelijke allure, met de wurgende twijfels die daarbij horen. Op een verregende fietstocht door Nederland blijkt er een uitweg uit deze ogenschijnlijke tegenstelling. Een fietsverhaal en levensles.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
‘Ik was gewaarschuwd. Het is gekkenwerk om in krap twee weken op de motorfiets naar de Noordkaap en terug te rijden, zei iedereen aan wie ik mijn plannen vertelde. En dat was het ook. Maar nergens kwam in mijn gevoel het moment waarop ik anders had kunnen kiezen. Ik moest verder. Een kleine achtduizend kilometer lang. Want als je maar lang genoeg rijdt, blijven je problemen vanzelf ergens op een parkeerplaats achter.’
In ‘Wind om mijn kop’ vertelt Jos Lammers het verhaal van een dwaze tocht op en neer naar de Noordkaap, met een hoofd vol gedachtes na een echtscheiding.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
‘Dit verhaal gaat nauwelijks over motorrijden. In ieder geval niet over de wereld van leer, chroom en stoere mannen die dat voor sommigen betekent. Dit verhaal gaat over mij en mijn zoon Michiel. Ik ben zevenenveertig, Michiel is tien wanneer wij in de zomervakantie met de motor langs de kust van Noord-Frankrijk, België en Nederland rijden. In twee weken van Boulogne sur Mer, net ten zuiden van Calais, naar Delft. Een afstand die in diezelfde periode ook te fietsen valt. Wij deden het in negen etappes op mijn bijna tien jaar oude BMW K100 RS.’
In ‘Vader en zoon’ beschrijft Jos Lammers tijdens een gezamenlijke motortocht het gewone leven van een vader en zijn zoon. En wat daaronder verscholen gaat.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
‘Drie jaar nadat ik in mijn geborduurde Marokkaanse hemd als een vraagteken door het Vondelpark zweefde, zoefde ik door Nederland in een Van Gilspak en een Triumph 2000 Overdrive, met huurcontracten, afsprakennotities, kasboeken en belastingcorrespondentie op de stoel naast me. Ergens had de zoektocht naar verlichting een onverwachte afslag genomen.’
In ‘Verlaten wegen’ vertelt Jos Lammers tijdens een reis door de Verenigde Staten over vijf jaar toewijding aan de ‘volmaakte meester’ goeroe Maharaj ji, ‘back in the seventies’, en over zijn terugkeer naar het gewone leven. Een verhaal over verlichting die dicht bij huis blijkt, mescaline in het Vondelpark en Dylan in de Mojave Desert. Een must voor bloemenkinderen, yogi’s, macrobioten, blowers, slikkers, sadhoes, asceten, en wie dat ooit had willen wezen of nooit zou willen zijn.
‘Verlaten wegen’ bij de Volkskrant en NBD/Biblion.
Klik voor e-boek, samenvatting, recensies en preview
Three years after I floated like a question mark around the Vondelpark in my embroidered Moroccan shirt, I zoomed through The Netherlands in a Van Gils suit and a Triumph 2000 Overdrive, with lease contracts, appointment notes, cashbooks and tax correspondence on the seat next to me. Somewhere along the way, the quest for enlightenment had taken an unexpected turn.
Traveling through the Unites States, Jos Lammers reminisces in ’Abandoned Roads’ his five years of devotion to the ‘perfect master’ guru Maharaj ji, back in the seventies, and his return to normal life. A story about enlightenment that turns out to be just around the corner, mescaline in the Vondelpark and Dylan in the Mojave Desert. A must for flower children, yogis, macrobiotis, pot heads, poppers, sadhus, ascetics, and those who ever wanted to be like that or appreciate they never did.
Click for e-book, summary, reviews and preview
‘Ik kijk graag naar mensen en hun, niet altijd even begrijpelijke, bezigheden. In dat opzicht kwam ik volop aan mijn trekken met het aanleggen van een treintunnel dwars door de stad Delft en het bouwen van een splinternieuw station en stadhuis recht voor mijn deur. Dus greep ik al bij het eerste bord om het grote graven voor te bereiden een blocnote en mijn mobieltje. Dat ben ik blijven doen, al snel met een iets beter fototoestel en alles netjes uitgetikt voor publicatie op de website van het spoorzoneproject.’
Het resultaat van zeven jaar lang ‘kijken, klikken en tikken’ van Jos Lammers is deze bundel Stad in stukkies. Zijn voetnoten bij een stad die zichzelf overhoop haalde.