‘Ai!’ had ook gekund, maar ik bedoel AI. Artificiële Intelligentie. Tot een jaartje terug geen onderwerp van gesprek, maar na wat hallucinerende opstartpogingen van de techgiganten nu al niet meer weg te denken uit het digitale bestaan. Ik wapper even met mijn klantenpas van Gamma of Etos in de buurt van mijn telefoon en hup, AI zet de kaart zonder noemenswaardige tussenkomst van mijn kant in mijn Google Wallet. Tot datzelfde jaartje terug ook nooit van gehoord, maar sinds zelfs mijn eigen kneuterige bank met het spaarzame eekhoorntje mijn betaalpas er in heeft gestopt, ben ik om.

Voor wat de portemonnee betreft dan, want verder vind ik AI vooral een irritante bemoeial die zich verkleed als Gemini, Bing, DeepSeek of ChatGPT ongevraagd wurmt tussen mij en dingen waarvan ik denk dat ik ze nog prima zelf kan. Zoals een mailtje lezen. ‘Laat Copilot de inhoud samenvatten’, springt Microsoft er meteen tussen. Copilot? Copilot? Ik maak een beweging als naar een rondzoemende mug, maar het helpt niet. Het logootje gaat niet weg. Sterker: ‘Laat Copilot een antwoord voorstellen!’, wringt Microsoft als een Jehova’s getuige zijn voet verder tussen mijn deur. Ook wanneer ik even later voor iemand in Word een tekst doorloop en een paar woorden selecteer om een opmerking in te voegen, komt Microsoft als een pain in the ass verkoper weer aan mijn mouw trekken. ‘Laat Copilot dit herschrijven!’ Ga weg met je adviezen! Wat rode kringeltjes onder een tikfout, alla. Eigenlijk ook liever niet, maar ik heb er mee leren leven. Dubbele strepen onder afgekeurde grammatica of stijl, zet ik overal waar dat kan met een ferme klap op de entertoets uit. Bemoei je er niet mee, computerknutselaars!

En nu dus dat veelkoppige AI-monster. Die koppen sla je er alleen samen af, wist Hercules al, dus raadpleeg ik wat gebruikersfora hoe ik die piloot van Microsoft om zeep kan helpen. Dat blijkt nog niet zo simpel. Er komen knoppen in apps voor piloot aan of piloot uit, maar alleen Word heeft nu die mogelijkheid. De rest moet nog ‘uitgerold’, waarschijnlijk in de hoop dat je als rondhakkende monsterbestrijder ondertussen de moed verliest. En het blijkt nog erger, zie ik op mijn ongetwijfeld door AI ondersteunde speurtocht: ik betaal ook nog eens extra voor het ongevraagd parachuteren van die copiloot in mijn Microsoft 365-abonnement. Dertig euro per jaar! Er zijn ergere klappen in het leven, maar toch: als iemand het ongevraagd uit mijn broekzak pulkt, word ik een beetje giftig.

Meer gebruikers met mij, dus vind ik in het warme bad van gedeelde verontwaardiging al snel de stappen om van een 365-abonnement met piloot terug te gaan naar eentje zonder. Classic geheten, om het archaïsche wereldbeeld van wie dit aanschaft er goed in te peperen.

Toch een beetje trots dat ik dit als kind uit de steentijd van kladblokken en vulpennen allemaal heb uitgevogeld én Copilot voorlopig uit de lucht heb geschoten, zet ik een berichtje op de familie-app met mijn bevindingen. Jeetje, wat scherp! En knap! Het blijft bij stilzwijgende verwachtingen want in de werkelijkheid reageert helemaal niemand. Ik stel het me zo voor. Dertig euro per jaar, tsja… Irritant gewurm van datahongerige bedrijven in mijn leven. Jaja we begrijpen wat je bedoelt, maarre…

Op de AI-Olympus klinkt Homerisch gelach, stel ik me zo voor.