Ooit was Bol.com die digitale boekwinkel van dat Duitse mannetje met zijn bolle buik. Misschien de sluipende ondergang voor de boekwinkel op de hoek, maar als je daar even aan voorbij keek wel verdomde handig. Nu is het de winkel van ons allemaal, zeggen ze zelf. Een treffende omschrijving van een vergaarbak waar je van alles tegen kunt komen. Bestellen is daarmee een listige slalom geworden langs productreviews, aanbiederbeoordelingen en prijs-kwaliteitvergelijkingen. Al kost het soms meer tijd dan naar een winkel lopen in voorgoed vervlogen tijden, lukt het me meestal aardig. Maar niet altijd.

De schroefboormachine die ik zocht en waar ik de doolhof van Gamma of Hornbach voor wilde vermijden, moest wat meer vermogen hebben dan de oude die aan zijn beperkte draaikracht was overleden. Koppel, bleek dat in werkmannentaal te heten, uitgedrukt in Newtonmeter (Nm). Kwestie van even googelen. De oude had er 5, die ene nieuwe die ik al snel uit het aanbod pik, heeft er 380. Kijk, nou komen we ergens. Vergelijkbare machines kosten rond de 200 euro, deze 85. Nog een keer kijk! Reviews: er zijn nog geen reviews. Nou ja, kan gebeuren. Aanbiederbeoordelingen: 8,2. Klinkt goed! Nog maar enkele voorradig, dus huppakee in een flits besteld en betaald. Een echte Makita schroefmachine met twee accublokken en een koppel van 380 Nm met koffertje en al! Kom maar op.

Dat koffertje klopt wanneer de bestelling arriveert, al ziet het eruit alsof het al jaren op een bouwplaats heeft rondgeslingerd en is het vaalzwart in plaats van Makitablauw. In het koffertje liggen machine en de twee accu’s gewoon los tegen elkaar aan te rammelen. Daartussen slingert een metalen ring waarvan de functie me volstrekt onduidelijk is. Vreemd. Een uiterst summiere toelichting in het Engels waarvan de afbeelding in de verte op mijn nieuwe machine lijkt, zit verfrommeld in een hoekje. Die ring staat daar niet op. Hmmm. Maar eens zoeken bij de fabrikant. Model, model, geen model. Nu pas zie ik dat kleur en vorm wel overeenkomen met de Makita schroefmachines, maar het fors uitgevoerde logo op de zijkant ontbreekt bij die van mij. Op die plek zitten zes lege bevestigingsgaatjes in de behuizing. Ik kijk nogmaals op de website van Bol wat ik nou precies besteld heb. ‘Makita accuplatform’ zie ik nu bovenaan de productbeschrijving staan. Niet de machine dus, alleen de accu’s zijn van Makita. Het apparaat zelf is blijkbaar merkloos. Hmmmmm. Onder het kopje CE-keurmerk, volgens mij verplicht, staat doodleuk ‘niet van toepassing’. ‘Krachtige en duurzaam schroefmachine voor zware schroef klussen’, lees ik verder. De alarmerende taalverzorging valt me nu pas op. De aanbiederrecensie van 8,2 tenslotte, blijkt afkomstig van een schamel handjevol beoordelingen. Wat doet onze partner en wat doet Bol, klik ik ook nog maar even aan. Alleen incasseren en versturen blijkt de rol van de winkel van ons allemaal… vragen, klachten en retouren zijn voor ‘onze partner’.

Die reageert met Beste Jos, een track en trace voor het retourpakket en vriendelijke groeten. Dat valt dus voorlopig alles mee. De alternatieve route naar de Gamma buigt al snel af naar, hoe kan het ook anders, hun webshop. In de winkel is nauwelijks keuze. De vraag naar het koppel zal bij de scholieren die daar de schappen vullen ook geen verlichte antwoorden hebben opgeleverd, gok ik zo.

Nee, dan vroeger. Dan ging je naar de ijzerwarenwinkel. Zo’n winkel waar het ruikt naar kruipolie, roestvrij staal en linoleum. Zo’n winkel waar je een onsje spijkers in een puntzakje koopt en je schaatsen op de binnenplaats kan laten slijpen. Zo’n winkel met een toonbank als een vestingmuur, daarachter een rijtje stoere mannen – armen gevouwen voor hun brede borst – die vooral geïnteresseerd zijn in het rollen van sjekkies en elkaar met woorden om de oren slaan. Misschien had ik daar over dat koppel een vraag durven stellen. Ik denk het niet. Déze – machine met een bonk op de toonbank – zal het antwoord wel geweest zijn op mijn vage aanduiding ‘ik zoek een schroefmachine, een goeie’. Beetje plat uitgesproken, in een bij voorbaat gestrande poging om erbij te horen. Pas onderweg terug naar huis, zou de vraag rijzen hoe het toch kan dat het zo rammelt in het koffertje.